Hockeyster Anouk Brouwer kreeg op haar 15e twee nieuwe enkelbanden en herstelde snel door een nieuwe techniek bij Anna TopSupport.

Een hockeydroom die weer haalbaar werd

De Udense hockeyzussen Amber en Anouk Brouwer gelden als toptalenten van HC Den Bosch. Amber en Anouk zijn allebei selectiespeelster van Dames 1. Beiden hebben de ambitie om samen mooie successen te behalen. Eerst bij Den Bosch en als ultiem doel met Oranje op de Olympische Spelen van 2028. Maar die droom leek voor Anouk ineens heel ver weg.

Anouk begon net als haar zus Amber als 4-jarige in de mini's van HC Uden. In 2015  maakte zij de overstap naar de MD1 van Den Bosch om zich verder te ontwikkelen. Eerst als veelscorende aanvaller en later als inschuivende voorstopper met een kiezelharde corner.

Enkel

In 2018 speelde Anouk haar eerste interland in Nederland Onder 15 en debuteerde in 2019 op 13-jarige leeftijd al in Oranje O16. In 2021 volgden selectietrainingen bij Oranje O18. Maar daaraan kwam abrupt een einde vanwege een ernstige enkelblessure. “Daar had ik al langer mee te maken,” vertelt Anouk. “Twee jaar geleden ben ik zwaar door mijn enkel gegaan en heb er veel last van gehad. Kort voor het zaalseizoen gebeurde het nog een keer. Dat waren steeds periodes van veel tapen, een brace, fysiotherapie en weer terug op het veld, maar het voelde niet goed.”

Foute boel

In mei 2021 ging het echt mis. “Tijdens een training wilde ik een hoge scoop  aannemen. Ik maakte een sprong en landde met mijn voet vol op een bal die achter mij lag. Normaal scheur je dan je enkelbanden finaal af, maar bij mij waren ze al zover opgerekt dat er geen directe schade was. Ergens een geluk, maar het was wel foute boel.”

TopSupport

Via haar fysiotherapeut kwam Anouk terecht bij Joris de Kort, orthopedisch chirurg van Anna TopSupport in Eindhoven. “Daar is alles bekeken en uiteindelijk besloten eerst via de natuurlijke manier proberen te herstellen. Ook omdat ik pas 15 was en nog in de groei zat. Helaas werd al snel duidelijk dat het niet ging. Er trad iedere keer een reactie op en ik bleef last houden.”

Operatie

Na overleg met haar ouders was het voor Anouk duidelijk. “Ik wil nog heel lang hockeyen en topsport bedrijven, maar zo gaat niet. Ik ben weer teruggegaan naar TopSupport en na een nieuwe MRI-scan is besloten tot een operatie. Joris heeft me precies uitgelegd wat er ging gebeuren. Dat gaf vertrouwen. Evenals de bevestiging dat ik na een operatie weer topsport kon bedrijven. Want dat was mijn grootste
angst.”

Anouk ging op 24 september 2021 onder het mes. Daarbij werden haar buitenste enkelbanden ingekort en een internal brace (enkelbandplastiek) geplaatst. Aangezien tijdens de operatie bleek dat de voorste enkelbanden eveneens schade vertoonden, werd ook daar een plastiek gezet. “Eigenlijk heb ik dus twee nieuwe enkelbanden, dat is best heftig als je 15 jaar bent. Maar niets doen was ook geen optie. Want dan loop je kans dat het kraakbeen wordt beschadigd. En dat wilde ik voorkomen.”

Herstel

Doorgaans volgt na een dergelijke operatie zes weken gips. Maar door nieuwe technieken bij TopSupport is dat niet meer nodig. Ook de herstelperiode is een stuk korter. “Twee dagen na de operatie zat ik al bij de fysio voor mijn revalidatie. Eerst op krukken en met hele kleine stapjes, maar in december stond ik alweer op het veld. Nog niet om te trainen, maar om even het balen stickgevoel te ervaren.” Tijdens de revalidatie ging het fysiek goed. “Maar 'tussen de oren' bleef ik onzeker. Totdat Joris mij bij een controle overtuigde dat mijn enkel zo sterk was gemaakt dat topsport geen probleem was. Dit bleek ook wel. Want toen ik op het trainingsveld iets  doorgleed, was er niets aan de hand. Mijn enkel was beter dan ooit!”

Helemaal terug

Anouk maakte na de winterstop haar rentree in de MA1 en sloot in maart ook weer aan bij Oranje MO18. “Toch heb ik wel een wedstrijd of acht nodig gehad om weer op  niveau te komen. Inmiddels ben ik helemaal terug en kan weer voluit hockeyen; dat is zo'n heerlijk gevoel.“

“Ik ben dan ook superblij met mijn nieuwe enkelbanden, al was het een zware periode. Hockey is mijn leven en het is zo ongelooflijk frustrerend als je beperkt wordt door blessures. En ook de onzekerheid of het wel goed zou komen; ik heb best wat traantjes gelaten.”

“Nu ligt alles achter mij en ik mag weer knallen bij Dames 1 en bij Oranje O18. Samen met Amber, dat is extra leuk.”